Rowerowe układy rehabilitacyjne | Przegląd techniczny
Gazeta inżynierska 2009/7

Czesław Koziarski, Zbigniew Ferenc

Dotychczasowe prace badaczy zmierzały do zmniejszenia wysiłku potrzebnego do przemieszczania się na rowerach, czyli na zmniejszanie wysiłku wszystkich mięśni. Prawdopodobnie pierwszą przekładnią rowerową i to tylko w pewnym stopniu zwiększającą pracę mięśni brzucha i krzyża, jest przekładnia łańcuchowa o ciągłej regulacji przełożenia (patent PL nr 170606). Przekładnia ta ma możliwość obrotu korb z pedałami w obu kierunkach, przy czym rower jedzie do przodu (więcej: PT 4/2004). Zmienianie kierunku tego ruchu skuteczniej rehabilituje mięśnie nóg rowerzysty oraz w pewnym stopniu mięśnie brzucha i krzyża.

Skuteczniejszym rozwiązaniem jest sposób polegający na zamontowaniu na osi suportu korb z pedałami (1) z jednej jej strony, co jest możliwe, gdy ta oś ma kwadratowe końcówki (rys. 1). Wtedy nogi rowerzysty działają jednakowo, co zmusza do pracy mięśnie brzucha i krzyża. Pedały muszą mieć noski lub zaczepy na buty, tak jak w rowerach wyścigowych. Dla ułatwienia jednoczesnego podciągania nóg, tylne koło roweru jest połączone z kołem łańcuchowym bezpośrednio, tak jak w rowerach używanych na torze (2)...

Zobacz pełny tekst artykułu Rowerowe układy rehabilitacyjne na portalu Wydawcy »